۰ دقیقه
شیوع ویروس کرونا، نظم و روال عادی زندگی همه ما را دستخوش تغییر کرده است، تغییراتی که مشخص نیست تا کی قرار است ادامه داشته باشد. در ایران اما پیش از شیوع کرونا (حدود ۴۱ سال قبل!) زندگی بسیاری از شهروندان از روال عادی خارج شده بود؛ اما شش ماه اخیر شاید پرالتهاب‌ترین بخش تاریخ معاصر ایران باشد. دومینوی اخبار تلخ و شوکه‌کننده از وضعیت بد اقتصادی و تاثیر آن بر معیشت مردم تا اعتراضات آبان‌ماه و کشته شدن جوانان، جنگ نیابتی حکومت با آمریکا در خاک عراق، شلیک سپاه به هواپیمای مسافربری، پنهان‌کاری و تهدید خانواده بازماندگان، بسیاری از شهروندان ایرانی را با احساساتی مثل خشم، غم، احساس افسردگی و اضطراب درگیر کرده بود و حالا احتمالا همه‌گیری کرونا این احساسات را دوچندان کرده است.
در این میان، اهالی رسانه یعنی هرکسی که با اطلاع‌رسانی سروکار دارد، از روزنامه‌نگاران و مستندسازان گرفته تا فعالان مدنی و اجتماعی که از طریق شبکه‌های اجتماعی اطلاع‌رسانی می‌کنند، بیش از دیگر گروه‌های جامعه ایران تحت‌فشار هستند.
این فشارها می‌توانند به دلیل فعالیت رسانه‌ای آن‌ها اعمال شود، ازجمله دستگیری و زندانی شدن به دلیل نوشتن یک گزارش، کشیدن یک کارتون یا عضویت در یک گروه تلگرامی و حتی اطلاع‌رسانی درباره فعالیت‌های مدنی کارگران و معلمان. از سوی دیگر، ممکن است تلاش برای خبررسانی شفاف در فضای و سانسور و خفقان غیرمستقیم بر اهالی رسانه و یا خانواده آن‌ها تاثیر گذاشته باشد.
اگر شما یا اعضای خانواده شما به دلیل فعالیت رسانه‌ای با مشکلات روحی و روانی ازجمله اختلافات خانوادگی، افسردگی، اضطراب یا پرخاشگری مواجه هستید، می‌توانید با ما از طریق شبکه‌های اجتماعی ایران‌وایر و یا ایمیل info@iranwire.com تماس بگیرید. «شهرزاد پورعبدالله»، روان‌درمانگر و مشاور ایران‌وایر به سوالات شما درباره مشکلات و فشارهای روانی، کنترل اضطراب، استرس و افسردگی پاسخ می‌دهد.
شهرزاد پورعبدالله، در رشته علوم اجتماعی و روان‌درمانگری تحصیل کرده است. دیپلم روان‌درمانگری سیستمی، دیپلم پیشرفته روان‌درمانگری زوج‌ها (Couples Therapy) از انستیتوی NAOS لندن و دیپلم روان‌درمانگری روابط جنسی و عاطفی (Psychosexual and Relationship Therapy) مدارکی است که شهرزاد پورعبدالله طی سال‌ها تحصیل در شاخه‌های مختلف روان‌درمانی دریافت کرده است.
او سال‌ها به کودکان، نوجوانان، خانواده‌های مهاجر و زنان قربانی خشونت خانگی و قربانیان قاچاق انسان مشاوره داده و بیش از ده سال است که در چارچوب سازمان‌های غیرانتفاعی یا به‌طور خصوصی به ارایه خدمات روان‌درمانگری به خانواده‌ها، زوج‌ها و افراد مختلف می‌پردازد. مشاوره درباره مشکلات مربوط به روابط خانوادگی، عاطفی-جنسی زوج‌ها، خشونت خانگی، جدایی، طلاق، تنظیم رابطه با فرزندان و مهارت‌های فرزندپروری، افسردگی، اضطراب، عدم اعتمادبه‌نفس، مدیریت خشم، آسیب‌های جنسی، خودآزاری، از دست دادن نزدیکان، استرس و ترس‌های واهی از دیگر تجربیات شهرزاد پورعبدالله است.
همان‌طور که گفتیم این مشاوره‌ها در مرحله اول فقط برای اهالی رسانه و افرادی که به دلیل اطلاع‌رسانی دچار مشکلات روحی و روانی شده‌اند، در نظر گرفته شده است. امیدواریم در مرحله بعد، دایره افرادی که می‌توانند از مشاوره شهرزاد پور عبدالله استفاده کنند، وسیع‌تر شود.
سوال اول: پسردوازده ساله‌ام به پدربزرگش خیلی علاقه داشت. شاید ایشان را از ما که مادر و پدرش هستیم هم بیشتر دوست داشت. متاسفانه پدربزرگش براثر بیماری کوید-۱۹ و فوت کردند. پسرم از آن موقع تا الان افسردگی گرفته و ما نمی‌دانیم چه کار باید بکنی. لطفا ما را راهنمایی کنید
سوال دوم: پسرانم در دو ماه اخیر مدرسه نرفته‌اند. اولش سرگرم بودند ولی چند وقت است که شروع کرده‌اند به اذیت کردن همدیگر و من و همسرم. بخصوص پسر بزرگم که ۱۴ سالش است خیلی برادر ۱۱ ساله‌اش را اذیت می‌کرد در حدی که من یک بار عصبانی شدم و پسر بزرگم را کتک زدم و دماغش خون آمد. این اولین باری بود که این کار را کردم و هر چقدر معذرت خواستم قبول نکرده و با من قهر است. چه راهی پیشنهاد می‌کنید که هم آشتی کنیم و هم برادرش را اذیت نکند؟
سوال سوم: من روزنامه نگار هستم و به همین دلیل همه از جمله خودم فکر می‌کنند که باید آدم مؤدب و معقولی باشم. اما پس از اعتراضات آبان و کشتار صدها نفر که چند نمونه را به چشم خودم دیدم، شلیک سپاه به هواپیمای مسافربری و کشتن ۱۷۶ انسان بی گناه و دروغ‌های حاکمیت درباره کرونا به شدت پرخاشگر شده‌ام. در خیابان حتی وقتی غریبه‌ها عصبانی‌ام می‌کنند فحاشی می‌کنم. چند روز قبل در خانه پدر و مادرم وقتی تلویزیون رهبر جمهوری اسلامی را نشان داد فحاشی کردم و این باعث خجالت خودم شد. واقعاً نمی‌دانم چه کار باید بکنم.
سوال چهارم: من معمولاً آدم آرامی هستم اما از دو ماه پیش که همسرم کرونا گرفت تا الان همیشه اضطراب دارم و منتظرم یک اتفاق بدی بیفتد. خوشبختانه حال همسرم خوب شد اما اضطراب من کماکان باقی مانده است. نمی‌دانم چه کار کنم؟
