مایاها و آزتک‌ها دو تمدن کهن در منطقه آمریکای شمالی و مرکزی بودند که به ساختن «زیگورات» یا اهرام چهارضلعی مشهور هستند. شباهت آثار برجای‌مانده از معماری آنها، که عموما در مکزیک هستند، به قدری زیاد است که معمولا با هم اشتباه گرفته می‌شوند. با این وجود، زیگورات‌های این دو تمدن با هم تفاوت‌های چشمگیری دارند که می‌توان از طریق‌شان این دو را از هم تشخیص داد.
مایاها دو نوع متمایز زیگورات می‌ساختند، که یک نوع برای عبادت بود، و دیگری مختص خدایان و به عبارتی منزلگاه آنها بود و کسی حق نداشت به آنها پا بگذارد. زیگورات معبدی نقش و نگارهای عبادی داشت و قابل دسترس‌تر بود، و کاهنان مایایی در آنها به عبادت و قربانی برای خدایان می‌پرداختند. معبد در حقیقت در بالای زیگورات قرار داشت.
در مقابل، زیگورات‌های خانه خدایان معمولا پله‌هایی با شیب بسیار تند داشتند تا مردم را از تلاش برای صعود به آنها منصرف کنند. این ساختمان‌ها همچنین دارای تونل‌ها، درهای پنهانی و مکان‌های مخفی بودند. این‌ها همان زیگورات‌هایی هستند که معمولا در فیلم‌های ماجرایی مثل «ایندیانا جونز» و «گورجو» تصویر می‌شوند.
بر خلاف زیگورات‌های مایاها، زیگورات‌هایی که آزتک‌ها می‌ساختند معمولا ساختمان‌های پیچیده‌ای نبودند، و روش ساخت آنها نسبتا ساده بود. در مرکز آنها یک هسته سنگ و کلوخ قرار داشت، و دیوارهای حائل این هسته سنگی را در جای خود استوار نگه می‌داشتند. بعد از آنکه شالوده زیگورات گذاشته شد، آزتک‌ها دورادور آن آجرهای خشتی کار گذاشته و سپس ساختمان کامل را با سنگ آهک می‌پوشاندند.
جنس ساختمان زیگورات آزتکی باعث می‌شد که نتواند خیلی از سطح زمین بالاتر برود، و بنابراین ارتفاع آن عموما کم بود. بر خلاف زیگورات‌های مایایی، نمونه‌های آزتکی پله‌های عریض و بالای مسطح و وسیع دارند، و در مجموع در مقایسه با زیگورات‌های دیگر نقاط جهان همچون خاورمیانه به طرزی چشمگیر کوتاه هستند.
